Ik ga er geen doekjes om winden: mijn reading goal voor dit jaar wordt, net zoals de voorbije jaren, een grap. Ik had mezelf beloofd om in 2020 vijftig boeken te lezen… ik zit aan achttien boeken. Je zou denken dat een mens tijdens een pandemie meer leest, maar dat geldt blijkbaar niet voor mij. Toch heb ik de voorbije maanden al enkele parels gelezen. Bovendien heb ik ontdekt dat ik op het einde van 2019 een lijst vergeten posten ben, dus zijn hier mijn favoriete boeken van 2019 én 2020 tot en met juni!
This is going to hurt – Adam Kay
Als jonge student geneeskunde, en later als chirurg, schreef Adam Kay zijn meest hilarische en hartverscheurende ervaringen neer in een dagboek. Je komt ontzettend veel te weten over hoe het leven van een front line worker eruitziet. Nog veel helser dan ik dacht én met een veel lager loon, zo blijkt. Of zoals Adam het verwoordt: ‘The hospital parking meter earns more than you.’
Dit boek is een emotionele rollercoaster en is, zoals de titel belooft, best pijnlijk. Zowel pijnlijk grappig als écht pijnlijk. Het ene moment heeft hij het over een stagiaire die de pols van een patiënt meet door op haar horloge te kijken en dan te tellen hoeveel seconden er in een minuut zitten, iets later probeert hij een moeder en haar baby te redden. Je leest vaak in reviews van die vage dingen als: ‘Dit boek toont alle aspecten van wat het is om mens te zijn’, maar in dit geval is die beschrijving best accuraat.
Grey’s Anatomy zonder de glamour, maar wél veel grappiger. Zo draagt hij het boek op aan zichzelf, ‘without whom this book would not have been possible’. Als je dat niet geniaal vindt, sluit deze post dan maar. My content is not for you.
Reunion – Fred Uhlman
Dit boek is perfect. Een van de beste boeken die ik ooit heb gelezen. PERIOD. Het is heel kort – mijn exemplaar is 74 pagina’s – maar wow. Drie dagen lang kon ik nauwelijk aan dat boek denken, of ik begon te huilen.
Het verhaal speelt zich af in Duitsland in de jaren dertig. Hans, de zoon van een Joodse dokter, ontmoet Konrad, een jongen uit een rijk, aristocratisch gezin. Er ontstaat een bijzonder innige vriendschap tussen hen die zó wondermooi beschreven wordt dat ik de eerste helft van het boek de hele tijd zat te glimlachen. Op een bepaald moment is Hans op weg naar huis en wordt hij overvallen door een gevoel van intens geluk omdat hij tijd met zijn vriend heeft doorgebracht. Zó mooi.
Iets minder prettig wordt het wanneer blijkt dat zowel de jongens als hun ouders heel verschillende ideeën hebben over de opkomst van de Nazi’s. Het is onschuldig, teder, liefdevol, en hartverscheurend. De laatste pagina heeft mij voor altijd een beetje gebroken.
Ik lees vaak reviews die zeggen dat een boek aanvoelt als een ‘stomp in je maag’, en ik heb nog nooit zo goed begrepen wat daarmee bedoeld wordt, als toen ik Reunion las. Ik ga het hier ook bij laten, want ik denk weer aan het verhaal en ik krijg opnieuw tranen in de ogen.
Girl, Woman, Other – Bernardine Evaristo
Evaristo is de eerste (en voorlopige enige) zwarte vrouw die ooit de Man Booker Prize won. Dat deed ze met dit boek over twaalf vrouwen van kleur van verschillende leeftijden in Groot-Brittanië.
Een van mijn favoriete hoofdstukken was dat van Carole: een jong meisje uit een arme wijk in Londen die wordt toegelaten op een van de meest prestigieuze universiteiten van het land en daarmee tussen medestudenten belandt die alleen maar praten over hun dure kleren en luxueuze vakanties. Ze voelt zich helemaal niet op haar plaats en kan met die zorgen niet bij haar moeder terecht, want die vindt dat Carole al lang blij mag zijn dat ze als enige van haar familie naar school kan gaan. Alle verhalen lijken zo echt en menselijk, maar anderzijds waren de ervaringen van de personages voor mij vaak onherkenbaar. Wat misschien wel de grootste reden is om dit boek te lezen.
Girl, Woman, Other toont zoveel verschillende ervaringen en fases in het leven van zwarte vrouwen, en het is daarbovenop ook nog eens héél grappig.
Pride – Tim Tate & LGSM
Mijn favoriete film ooit is gebaseerd op een waargebeurd verhaal, en daar bestaat ook een boek van!
Voor wie Pride nog niet gezien heeft (what are you doing?): In 1984 was er de grote mijnwerkersstaking onder Thatchers beleid. Een klein groepje, dat zichzelf Lesbians and Gays Support The Miners noemde, besloot geld in te zamelen voor de mijnwerkers om hen door die moeilijke periode heen te helpen. LGSM reisde naar een klein dorpje in Wales om dat geld te gaan afgeven en de inwoners een hart onder de riem te steken, maar niet iedereen was even enthousiast over de komst van een groepje flamboyante gays uit Londen.
In dit boek vertellen de originele leden van LGSM en mensen uit het mijnersdorp over hoe onverwachte vriendschappen ontstonden. De film blijkt niet geromantiseerd, en dit verhaal is er zo eentje dat je vertrouwen in de mens weer helemaal herstelt. Ok, dit is eerder een filmtip dan een boekentip: kijk naar Pride! Schitterend!
Maybe You Should Talk To Someone – Lori Gottlieb
Lori Gottlieb is een therapeute die, na een pijnlijke breuk, zelf ook in therapie moet. Maybe You Should Talk To Someone gaat zowel over haar eigen bezoeken aan de psycholoog, als over haar cliënten.
Je ziet hoe therapie werkt, wat therapeuten doen en waarom, en hoe mensen zich gedragen tijdens die sessies (best herkenbaar soms). Er zit ook wat psychologie in en het is allemaal heel duidelijk en boeiend. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat zo goed als alle therapeuten zélf in therapie zijn. Je vraagt je af wie dan helemaal bovenaan de therapeuten-hiërarchie staat?
Een van Gottliebs patiënten is een onvoorstelbaar arrogante eikel. De auteur gebruikte natuurlijk niet de echte namen, maar deze kerel is blijkbaar een redelijk bekende televisiemaker (ik heb wat speurwerk gedaan, maar ik heb nooit ontdekt wie het is). Ik heb een paar hoofdstukken lang gedacht: ‘Als ik in haar plaats was, zou ik die vent op z’n gezicht slaan.’ Echt een kwal eerste klas. Tegen het einde van het boek zat ik samen met die man te huilen en was hij mijn favoriete ‘personage’.
The Rotters’ Club – Jonathan Coe
‘Ik lees doorgaans niet graag boeken die geschreven zijn door witte, oudere mannen, maar Jonathan Coe is een van de uitzonderingen’, aldus een vriendin die dit als tip gaf in de boekhandel waar ze werkt. Nu, doorgaans koop ik ieder boek dat winkelpersoneel (of eender wie, tbh) mij aanraadt om welke reden dan ook – ieder excuus is goed genoeg om boeken te shoppen – dus dat was hier niet anders.
Dit is deel één van een reeks van (voorlopig) drie. The Rotters’ Club gaat over een groep vrienden en hun ouders in de jaren 70. Het voelt op een of andere manier alsof je een televisieserie aan het lezen bent. Deel 2 speelt zich af rond het jaar 2000 en deel 3 tijdens het hele Brexitdrama, maar daar kan ik voorlopig nog niet veel meer over zeggen dan dat ze mooie covers hebben die leuk staan in mijn boekenkast, want die heb ik nog niet gelezen.
The Bi-ble – Nickodemus/Desmond
Niet te verwarren met een ander boek met een gelijkaardige titel. Zou iemand de Bijbel al ooit in zo’n ‘Favoriete boeken van dit jaar’ hebben gezet? Stel je voor: ‘Dit is de hype waard!’, ‘Toont de mens in al z’n facetten’. De inhoud is alleszins heel verschillend (denk ik, ik ken de Bijbel niet zo goed, maar van wat ik ervan weet, durf ik ervan uitgaan dat het niet over het belang van Queer Representation gaat).
Dit is een essaybundel over biseksualiteit: de vooroordelen, de representatie (of het gebrek eraan) in de media, en de bifobie bij zowel hetero’s als homo’s. Ik zag het boek in mijn favoriete boekhandel in Londen, opende het boek op een willekeurige pagina, zag een essay over Remus Lupin, en kocht het boek. Zoals ik al zei, ik heb niet veel nodig.
Charlie Savage – Roddy Doyle
Ik kreeg dit als cadeautje en het is zo’n oplichting wanneer een boek dat je van iemand gekregen hebt, ook effectief goed is. Charlie Savage gaat over een oudere man uit Dublin die het moeilijk heeft met de moderne wereld: zijn vrouw kan veel beter volgen dan hij, zijn dochter en hij begrijpen elkaar niet altijd even goed, en zijn beste vriend die al jaren zijn steun en toeverlaat is, vertelt hem dat ze transgender is. Charlie is zo’n ‘grommende opa’ maar dan op de meest ontroerende en ontwapenende manier.
Ik las achteraf dat dit boek een verzameling is van columns uit de Irish Telegraph. Straf! Het is al eventjes geleden, maar dit is sowieso eentje om te herlezen.
Body Positive Power – Megan Jayne Crabbe
Als Why I’m no Longer Talking to White People ABout Race voor mij de grootste eye-opener was wat betreft racisme, is dit het equivalent daarvan over fatphobia en body positivity. Ik heb dit boek al in een andere post vermeld, maar het moet zeker bij op de lijst!
De auteur vertelt hoe zij zelf een eetstoornis had die zo erg was dat haar leven aan een zijden draadje hing, maar dat ze pas geholpen werd wanneer ze ‘mager genoeg’ was om te bewijzen dat ze ziek was. Kort gezegd beschrijft Jayne Crabbe wat voor een ongelooflijke fuckery de hele dieetindustrie is, hoe alles een gigantische marketingtruc is, hoe die industrie zelfs de medische wereld financiert, en hoe het hele idee van hoe iemand eruit hoort te zien of wat ‘gezond zijn’ betekent, zo diep in ons geworteld zit dat wij onszelf en elkaar miserabel maken omwille van iets wat eigenlijk niet veel meer is dan een maatschappelijke trend, en vooral, een scam.
Everything I Know About Love – Dolly Alderton
In Dolly Aldertons memoire is de vriendschap tussen haar en haar vriendinnen het hoofdpersonage. Er wordt gesproken over daten en seks, maar uiteindelijk zijn haar vriendinnen Dolly’s ware liefde and I am here for it!!! Er zijn sowieso veel te weinig boeken waar vriendschappen centraal staan en als even belangrijk worden gezien als romantische relaties (wat ze ook zijn, btw.)
Mijn favoriete stukjes zijn de e-mails en uitnodigingen die geschreven zijn zonder rekening te houden met enige sociale conventie, bijvoorbeeld deze uitnodiging voor een baby shower:
‘To the freelancers, unemployed and those who work in media, arts, or creative industries for less than £ 25,000 per annum: no one wants your home-made shit. If you really care about Karen and her unborn child then you will stick to the registry like everyone else. We will watch Karen open every single present like a five-year-old, which will be not only tedious but completely horrifying. The good news is, after Karen gives birth she won’t see any of her childless friends, so you can treat this as her farewell party as well as her baby shower.’
Dolly Alderton groeide op in Londen, wat voor mij al reden genoeg was om superjaloers te worden op haar jeugd en escapades in mijn favoriete stad. Everything I Know ABout Love is de real life Bridget Jones, maar dan met vriendschap in plaats van Mark Darcy. Nogmaals: here for it!!!
The Little Snake – A.L. Kennedy
Een miniboekje met een prachtige cover en een superschattig verhaal. De dood komt in de vorm van een gouden slang die bevriend raakt met een klein meisje. Klinkt superraar, maar het is een verhaal over vriendschap, ouder worden en doodgaan. Echt zo’n klein juweeltje. Wel eentje waarmee ik nog uren nadat het uit was heb gehuild in een hotelkamer in Keulen. Good times.
Normal People – Sally Rooney
De grootste hype uit de lijst. Dit boek verscheen twee jaar geleden in de rekken en staat in boekhandels nog steeds in het ‘Hot!’-rek.
Het eerste wat ik van Sally Rooney las, was haar kortverhaal Mr Salary. Ik was daar wild van. Daarna besloot ik me aan Normal People te wagen. Daar was ik ook wild van.
Connell en Marianne zijn allebei een hot mess. Overduidelijk smoorverliefd op elkaar, maar helaas is zelfsabotage hun grootste hobby. Dit is, net als alles wat ik van Sally al gelezen heb, heel erg een verhaal van deze tijd en van ‘onze’ generatie (het idee dat die vrouw maar twee jaar ouder is dan ik en al twee bestsellers heeft uitgebracht….) Ik heb vrienden die zeiden dat ze zich bijna te kijk gezet voelden toen ze dat boek lazen, alsof Rooney hen geobserveerd had. Zelf vond ik het ook allemaal confronterend herkenbaar. Ik heb reviews gehoord en gelezen van mensen die zeiden dat ze het uiterst frustrerend vonden dat die personages nooit echt zeggen wat ze voelen of willen, maar dat vond ik er net zo écht aan.
Het beste aan Sally’s boeken vind ik dat het nooit een geval is van: ‘Ok en nu is dit hoe het verhaal eindigt’. De plot is vaag en rommelig en de relaties tussen personages vallen niet in één bepaalde categorie. Als je een ‘En ze leefden nog lang en gelukkig’-verhaal zoekt, kan je dit beter skippen. Maar als je iets zoekt wat heel erg voelt als, ehm, het echte leven, dan is dit een aanrader. Waar ik het NIET mee eens ben, is dat Rooney de J.D. Salinger van haar tijd wordt genoemd, want – en als je mij een beetje kent weet je wat er gaat komen – ik heb één boek van Salinger gelezen en die ervaring was het absolute dieptepunt in mijn leven.
Toen ik de recensies las, merkte ik dat de meeste mensen die Normal People heel goed vonden, veel minder fan waren van Rooneys eerste roman, Conversations with Friends, en omgekeerd. Daardoor was ik een beetje bang om Conversations ook te lezen, vooral omdat dat verhaal mij veel minder aansprak. Ik besloot het er toch op te wagen en: ik was daar OOK wild van! 3/3.
Calypso (en alles van David Sedaris) – David Sedaris
Calypso werd mij aangeraden toen ik nog nooit van David Sedaris had gehoord. Enkele weken later had ik al zijn boeken gekocht. Die man is briljant. Geniaal. Subliem. De meeste van zijn boeken zijn verzamelingen van kortverhalen die de grens tussen autobiografisch en fictie aftasten, en meer dan soms gigantisch overschrijden.
Het zijn anekdotes uit zijn eigen leven, maar soms kan je weinig anders dan sterk vermoeden dat hij flexibel is omgegaan met de waarheid. Het resultaat is alleszins pijnlijk, wild en hilarisch. Die boeken zijn puur genieten, en wanneer iemand mij vraagt wat voor genre ik zelf het liefst schrijf, is Sedaris het antwoord.
Mijn absolute nummer 1 favoriete boek van 2019 en de eerste helft van 2020
Reunion. So-wie-so.
(Hé, jij daar! Ik hoor soms dat jullie effectief op zoek gaan naar boeken die ik hier vermeld, en dat vind ik natuurlijk super. Als jij een boekentip van mij gevolgd hebt, of een heel andere mening hebt over een van de titels hier, of nog andere aanraders hebt, stuur je mij dan? Thanks!)
